تأثیر آموزش در محیط مجازی بر نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به آموزش مجازی و ارتباط آن با سبک یادگیری

مقدمه: موفقیت آموزش مجازی بدون در نظر گرفتن دیدگاه افراد نسبت به آن، امکان پذیر نیست. با این وجود، نگرش دانشجویان در پایان یک دوره مجازی، مقوله ای است که کمتر در مطالعات منتشر شده، مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به بررسی تأثیر برگزاری یک دوره آموزش مجازی، بر نگرش دانشجویان پرستاری نسبت به آموزش مجازی و ارتباط آن با سبک یادگیری پرداخته است. روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی به صورت قبل و بعد، است. جمعیت هدف، دانشجویان پرستاری ترم دوم ورودی سال 88 دانشکده پرستاری و مامایی رازی دانشگاه علوم پزشکی کرمان بودند که واحد اختلالات مایعات و الکترولیت ها را می گذراندند. دانشجویان به شیوه ی تصادفی منظم در دو گروه آموزش مجازی و آموزش سنتی قرار گرفتند. محتوای درسی برای گروه مجازی از طریق وب سایت و برای گروه سنتی، با روش های آموزشی مرسوم در کلاس درس ارائه گردید. نگرش دانشجویان نسبت به آموزش مجازی به وسیله پرسشنامه پژوهشگر ساخته روا و پایا، و سبک یادگیری آنان توسط پرسشنامه ای که در پژوهش گازیانو و لیسن استفاده شده بود، ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار و توزیع فراوانی) و آماره های تحلیلی (آزمون t مستقل و t زوج، آزمون تحلیل واریانس و ضریب پیرسون) استفاده شد. نتایج: در ابتدای ترم، میانگین نمرات نگرش نسبت به آموزش مجازی، در گروه مجازی 48/0±19/3 و در گروه سنتی 33/0±21/3 بود. اختلاف میانگین نمرات دو گروه در ابتدای ترم معنادار نبود. در پایان ترم نمرات نگرش در گروه مجازی 45/0±55/3 و گروه سنتی 46/0±21/3 بود که این اختلاف میانگین از نظر آماری معنادار بود (03/0, p= 15/2t=). نتایج آزمون آنالیز واریانس ارتباطی میان سبک یادگیری و نگرش نسبت به آموزش مجازی نشان نداد(07/0p=). نتیجه گیری: شرکت در یک دوره برنامه آموزش مجازی می تواند نگرش دانشجویان شرکت کننده در این دوره را بهبود بخشد و نگرش نسبت به آموزش مجازی، در افراد با سبک های مختلف یادگیری تفاوتی نداشت